Makilik alanlar anti-erozyonal ve hidrolojik fonksiyonlarının yanı sıra potansiyel ağaçlandırma alanı olmaları ve zengin gen kaynakları ihtiva etmeleri nedeni ile Ülkemiz açısından son derece önem taşımaktadır. Bu nedenle, Türk Orman Mevzuatında özellikle muhafaza karakteri taşıyan makilik alanlar her zaman orman sayılmışlardır. 5653 sayılı yasa ile düzenli hasıla vermeyen ve muhafaza karakteri taşımayan makilik alanların ormandan tefrik edilmesi öngörülmüştür. Bu hükme dayanarak "Makilik Ve Orman Sahalarının Birleştiği Yerlerde Orman Sınırlarının Tesbitine Ait Yönetmelik" çıkarılmış, Maki Tefrik Komisyonları kurularak orman sayı Imayan makilikler tesbit ve tefrik edilmişlerdir. Tefrik edilen bu alanlar özel yasalara dayanılarak tevzi veya temlik edilmiş ve tapuya bağlanmışlardır. Yasada makilik alanların tefrik, tevzi veya temlikine dair hüküm bulunmadığından Yargıtay uygulamasında muhtelif daireler ve Hukuk Genel Kurulu arasında ictihat aykırıhğı ortaya çıkmıştır. Yirminci Hukuk Dairesinin başvurusu üzerine toplanan İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu 22.03.1996 tarihli oturumunda üçte ikiyi aşan ekseriyetle mak i tefrik komisyonlarının ve yaptıkları işlemlerin geçerli olduğuna ve bu işlemler sonucu oluşan tapulara değer verilmesi gerektiğine karar vermiştir. Bu makalede mahkemeleri bağlayıcı nitelikte olan bu kararın Ormancılık Hukuku ve İdare Hukuku açısından bir değerlendirilmesi yapılarak ortak sonuçlara ulaşılmaya çalışılmıştır.